Naturalnym przystosowaniem człowieka do życia w środowisku jest odczuwanie strachu. Strach ostrzega przed niebezpieczeństwem i pozwala unikać ryzyka. Mobilizuje nasz organizm do walki lub ucieczki.  Czym innym jest lęk. 

Lęk rodzi się relacjach z ważnymi dla nas osobami. Jeśli w przeszłości nastąpiło traumatyczne zerwanie bezpiecznej więzi między dzieckiem a opiekunem staje się to źródłem wewnątrzpsychicznego lęku w dorosłym życiu.  

Kiedy doświadczamy lęku trudno wyraźnie określić, co jest jego przedmiotem. Jego źródłem jest nasze wnętrze, a nie zaś konkretna, jednoznaczna przyczyna zewnętrzna. Lęk oddziałuje na całą naszą istotę. Reagujemy somatycznie, behawioralnie i psychologicznie na niejasne i odległe zagrożenie. Na poziomie fizjologicznym lęk objawia się: poceniem się, napięciem mięśni, gwałtownym biciem serca, suchością w ustach. Na poziomie zachowań prowadzi do unikania, niewyrażania własnego stanowiska, nieradzenia sobie z życiowymi wyzwaniami. W sferze psychicznej możemy obawiać się utraty kontroli nad sytuacją lub sobą samym, odczuwać niejasny lęk, że „stanie się coś złego”. Jest to subiektywny stan obawy i niepokoju.

Jeśli na co dzień czujesz napięcie, towarzyszą Ci przewlekłe objawy somatyczne, często myślisz o utracie zdrowia bliskich lub kiedy odczuwany lęk sprawia, że czujesz się obcy sam dla siebie, potrzebujesz kontaktu z terapeutą.